Wittgenstein şöyle diyor: “Tam bir kavrama arzusuyla ‘sürtünmenin olmadığı ve bu nedenle belirli bir anlamda koşulların ideal olduğu kaygan buzun üzerine çıktık, ama aynı zamanda tam da bu nedenle yürüyemiyoruz: bu yüzden sürtünmeye ihtiyacımız var. Pürüzlü zemine geri dönmemiz gerekiyor.’”Gerçek dünyada sürtünmesizliği veri alanlar, böyle bir buz ortamındaymış gibi davranıyor ve sürekli kayıp düşüyorlar. Üstelik sürtünmenin olduğu bir ortamda buzlu yüzeydeymiş gibi davrandıkları için durum traji-komik oluyor. Buzdan olmayan bir yüzeyde buzdaymış gibi yürüyenler...