Kendilik bilincinin diyalektiğini olanaklı kılan
hareketin kaynağı, olumsuzlamadır. Hareketin amacı ise, kendi kendisinin
fiilî gerçekliğini edinmektir: Amaç, öznedir (Hegel, 1977: 12). Yani
hareket etme gücü saf olumsuzluktur; ve saf olumsuzluk, öznelliğin temel
niteliğidir. Öyleyse Özne, saf olumsuzluktur, yadsımadır. İşte Hegel'in
öznesi, kendi fiilî gerçekliğini, ancak olumsuzluğun paradoksal yardımıyla
edinen; kendisini mutlak bilmeye dair arzusunu, olumsuzlama diyalektiğinin
(dialectic of negation) işleyişi ile yerine getiren bir öznedir.
Dolayısıyla olumsuzluk, öznenin kendini fiilen gerçekleştirmesi için zorunludur
ve a prioridir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder