Olumsuzlama olumsuzlar, olumluluğu ortadan kaldırır, ama böylelikle kendini de ortadan kaldırır ve bu Hegel'in olumsuzlamanın olumsuzlaması dediği şeydir. Sonuçta olumsuzlanmış bir karşıtlık vardır. Olumsuz karşıtlık ise Birlikten başka birşey değildir. Bu birlik somuttur, içeriklidir, çünkü ortadan kalkan yanları olumsuz olarak kendi içinde kapsar ve belirliğliğini bu kendi kıpılarından alır. Bu belirliliklerin doğası birlik olarak somut kavramın belirlenimini oluşturur.
Olumsuzlama soyut hiçlik değildir ve karşıtı ile, olgusallık ile birlik içinde durur ve onu bir kıpı olarak kendi içinde kapsar, onun tarafından belirlenir. Öte yandan Kant (AUE, B 217, A 176) olumsuzlamayı tam olarak bu soyutluğu içinde görür, ve olgusal olanı ise duyumlar ile ilişki içinde tanımlar: "Ama genel olarak duyumlara karşılık düşen olgusal, olumsuzlama = 0 ile karşıtlık içinde, yalnızca kavramı kendinde varlık kapsayanı temsil eder, ve genel olarak görgül bir bilinçteki sentezden başka birşeyi imlemez" :: "Aber das Reale, was den Empfindungen überhaupt korrespondiert, im Gegensatz mit der Negation = O, stellt nur etwas vor, dessen Begriff an sich ein Sein enthält, und bedeutet nichts als [A 176] die Synthesis in einem empirischen Bewußtsein überhaupt. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder